Zawierają również błonnik. Podczas kiełkowania zgromadzone w nasionach składniki głównie pod wpływem enzymów, temperatury i wilgoci ulegają przemianom w związki łatwo przyswajalne przez organizm.
Proponuję każdego ranka zjeść garść kiełków, zamiast połykać witaminy z apteki.

Kiełki można wyhodować samemu w domu z różnych nasion (np. brokułów, rzodkiewki, fasoli, lucerny, pszenicy, żyta, owsa, gryki itd.) i dodawać do dań na zimno, jak i na gorąco. Pełne witamin i mikroelementów świeże kiełki zapewniają nie tylko dobre samopoczucie i smukłą sylwetkę, są także antidotum na choroby cywilizacyjne. Pomysł na jedzenie świeżych kiełków „przywędrował” do Europy z Dalekiego Wschodu. Dziś jedzenie kiełków traktujemy, jako wartościowe uzupełnienie diety i ochronę przed chorobami cywilizacyjnymi ( takimi jak zawał i nowotwory). Aby zauważyć pozytywne działanie kiełków należy spożywać je codziennie – na surowo, ponieważ wtedy nie tracą swych cennych składników odżywczych. Używa się je, jako dodatek do sałatek, posypywania ziemniaków i kanapek, past rybnych i twarogowych, potraw z woka.

Ulubione gatunki kiełków:

1.Kiełki brokuła są pikantne w smaku, doskonale pasują do sałat i kanapek. Kiełki brokuła zawierają sulforan – substancję zapobiegającą powstawaniu nowotworów, a także,w pewnych warunkach, powstrzymują rozwój komórek nowotworowych. Ważne jest, że kiełki zawierają do 20 razy więcej sulforafanu niż dorosła roślina. Spożycie 25 gramów kiełków dostarcza organizmowi tyle samo substancji, co zjedzenie 0, 5 kilogramowego brokuła (1 sztuka).

2.Kiełki słonecznika mają przyjemny orzechowy smak. Zawierają spore ilości minerałów takich jak: żelazo, fosfor, cynk, magnez i wapń. Doskonałe, jako dodatek do sałat i kanapek. Wskazane stosowanie w diecie wegetarianów, którzy narażeni są na niedobór żelaza i cynku. Cynk bierze udział między innymi w mineralizacji kości i gojeniu się ran. Wpływa na prace systemu odpornościowego, prawidłowe wydzielanie się insuliny przez trzustkę i stężenie wit. A i cholesterolu. Ma swój udział w regulacji ciśnienia krwi i rytmu serca, zwiększa produkcję plemników. Cynk działa leczniczo na wrzody żołądka, uporczywe żylaki, reumatyzm, trądzik, choroby skóry.

3. Kiełki fasoli mung kwaskowate, ale chrupiące. W porównaniu do innych kiełków roślin strączkowych zawierają mniej witamin i minerałów. Podobnie jak inne rośliny strączkowe są źródłem białka. Dzięki obecności niezbędnych w procesie kiełkowania enzymów białko to jest łatwo przyswajalne, same kiełki zaś znacznie lżej strawne niż fasola. Obniżają pozom „złego” cholesterolu LDL Powszechnie stosowane w daniach kuchni azjatyckiej, zarówno na ciepło, jak i na zimno.

4. Kiełki soczewicy delikatne w smaku. Bogate w żelazo, magnez i wit. C. Dostarczają kwasu foliowego, który w organizmie jest szczególnie ważny zwłaszcza dla przyszłych mam i ich nienarodzonych dzieci ( zalecany z uwagi na duże znaczenie w profilaktyce wad cewy nerwowej u płodu, min. bezmózgowia, rozszczepu kręgosłupa, przepuklin oponowo rdzeniowych. Kiełki soczewicy korzystnie wpływają na system immunologiczny oraz stan zębów). Nadają się, jako dodatek do surówek i sałatek oraz do posypania potraw zawierających w swym składzie makaron. Zalecane spożywanie na surowo.

5. Kiełki lucerny lekko orzechowe w smaku. Bogate w witaminy A, E,C oraz B12 – której niedobór często występuje u wegetarian (niedobór wit B12 prowadzi do niedokrwistości złośliwej, zaniku błony przewodu pokarmowego - bezkwaśności i zmian zwyrodnieniowych rdzenia kręgowego). Kiełki te zawierają też wiele minerałów oraz lecytynę, która odgrywa bardzo ważną rolę w procesie transportowania tłuszczów w naczyniach krwionośnych.
Lecytyna unieszkodliwia niebezpieczne dla organizmu frakcje cholesterolu, wspomagając ich szybsze eliminowanie przez wątrobę. Dzięki korzystnemu oddziaływaniu lecytyny na układ krążenia serce jest lepiej dotlenione. Lecytyna poprawia szybkość kojarzenia faktów, proces zapamiętywania i odtwarzania różnych informacji. Zapobiega również tworzeniu się zmian miażdżycowych w naczyniach mózgowych. Wprowadza organizm w stan odprężenia, znosi uczucie lęku i napięcia nerwowego.
Tak więc kiełki lucerny posiadają właściwości pobudzające oraz poprawiają pamięć. Aby nie straciły swych właściwości, dodaje się je do potraw z woka lub patelni pod koniec smażenia.

6. Kiełki pszenicy w smaku lekko słodkawe. Są źródłem selenu i cynku – ważnych w profilaktyce antynowotworowej. Bogate są w żelazo, miedź, witaminę B- 6, (której niedobór objawia się pobudliwością nerwową, zmianami na skórze, błonach śluzowych, wypadaniem włosów, drętwieniem rąk, stóp, niedokrwistością). Kiełki pszenicy polecane są szczególnie osobom zmęczonym i zestresowanym.

7. Kiełki soi lekko chrupiące i delikatne w smaku. Bogate źródło żelaza, wit B-1 i C. Świetnie nadają się do wszelkich dań chińskich podawanych na gorąco. Regularne spożywanie kiełków soi uspokaja nerwy, dodaje energii i apetytu.

8. Kiełki rzodkiewki mają ostry, dość pieprzny smak. Zawierają sporo witaminy C oraz siarki, która ma dobroczynny wpływ na wygląd naszej skóry, włosów i paznokci. Podnosi odporność organizmu. Kiełki rzodkiewki w potrawach mogą zastępować szczypiorek. Bardzo dobrze komponują się z potrawami z dodatkiem jaj i jako dodatek do sosów majonezowych.

Opracowała: Zdzisława Wiśniewska
Źródła:
Kiełki – aktywność antyoksydacyjna – dr Joanna Chłopicka
Wikipedia, wolna encyklopedia,
Żywienie kobiet ciężarnych – Jan Hasik, Zbigniew Słomko

                                                                                                                                                                                                                            Autor: szpital.legnica.pl