Czynnikami predysponującymi do wystąpienia zaburzeń odżywiana są czynniki o charakterze psychologicznym i społecznym, które często powodują ,,niezadowolenie chorego z życia i z siebie” np. niepowodzenia w szkole, dążenie do doskonałości czy też konflikty rodzinne.
Czynnikami wyzwalającymi powyższe zaburzenia mogą być sytuacje stresowe czy też okres dojrzewania. Bardzo często osoba chora czuje zwiększone poczucie własnej wartości narzucając sobie ograniczenia w przyjmowaniu pokarmów.

Osoby chore na anoreksję w początkowym etapie choroby odczuwają potrzebę jedzenia, jednak całą energię psychiczną zużywają na walkę z silnym uczuciem głodu. Niebezpiecznie chudną w wyniku coraz większego ograniczania pokarmów. Najpierw eliminują słodycze potem tłuszcze w końcu pokarmy białkowe. Niekiedy w trakcie rozwiniętej choroby jedynym posiłkiem w ciągu dnia jest jabłko, kilka listków sałaty lub sama woda. Z czasem osoby chore przestają odczuwać głód. Najlżejszą pacjentką leczoną w Polsce była 22-letnia kobieta ważąca zaledwie 19 kg.
Fazy anoreksji: Początkowo choremu towarzyszy nastrój euforii, radość, że potrafi zapanować nad głodem i realizuje swe zamierzenia trzymając dietę, później występuje poczucie wyższości moralnej nad innymi, porcje pokarmów ciągle wydają się zbyt duże zaś w końcowym etapie często występuje depresja.

Objawy anoreksji to: zanik mięśni, niska temperatura ciała, sucha skóra, wolna przemiana materii, zanik owłosienia, zaburzenia snu, owłosienie wtórne, twarz ,,wiewiórki”, niskie ciśnienie, zburzenia hormonalne oraz inne choroby np. kamienie nerkowe, osteoporoza.

Osoby chore na bulimię (żarłoczność psychiczną) potrafią się głodzić między napadami żarłoczności, co powoduje, że ich waga rzadko drastycznie spada. Odnotowano, iż potrafią spożyć nawet 54000 kcal. dziennie.

O bulimii mówimy już wtedy, kiedy ktoś przesadnie objada się przez 3 miesiące. Osoba chora na bulimię może spożywać środki przeczyszczające, stosuje lewatywy, nadmiernie ćwiczy, prowokuje wymioty, potrafi spożywać surowy ryż, makaron itp. Bulimia jest bardzo często nie zauważalna. Objawy bulimii to zaburzenia metaboliczne, ubytki i próchnica zębów, zaburzenia metaboliczne i hormonalne, przewlekłe stany zapalne jamy ustnej i przełyku, wrzody, rozszerzenie i pęknięcie żołądka, osłabienie mięśni, sucha skóra, zaburzenia pracy serca. Powikłania zaburzeń odżywiania wynikają ze skrajnego wyniszczenia, odwodnienia, zaburzeń elektrolitowych lub sercowo naczyniowych, długoterminowego głodu białkowo – kalorycznego. Możemy podzielić je na ostre: powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego, krwiotwórczego, przewodu pokarmowego oraz odległe: nieprawidłowa czynność hormonalna, zaburzenia wzrastania i płodności, osteopenia i osteoporoza. Leczenie zaburzeń odżywiania wymaga zaangażowania wielu specjalistów: psychologów, lekarzy pediatrów, internistów, psychiatrów, dietetyków i pielęgniarek. W zależności od stanu pacjenta leczenie prowadzi się w trybie ambulatoryjnym lub szpitalnym. Wskazane jest leczenie na oddziałach psychosomatycznych.
Podstawą leczenia jest psychoterapia, leczenie dietetyczne oraz współpraca i zaangażowanie wszystkich specjalistów gdyż tylko to może pomóc w leczeniu osób, dla których, głodzenie lub żarłoczność to jedyny sposób walki z negatywnymi emocjami i sposób ucieczki od nich”.
                                                                                                                                                                                       Opracowała:
                                                                                                                                                                                       Beata Bednarek – Hajsek
                                                                                                                                                                                       starsza dietetyczka

Źródło: Materiały z kursu szkoleniowego pt., Anoreksja i bulimia w aspekcie psychologicznym i żywieniowym” organizowanego przez Małopolskie Centrum Zdrowia Publicznego w Krakowie i Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Dietetyki