Choroba wieńcowa serca

Choroba wieńcowa serca, określana także jako choroba niedokrwienna serca jest to zespół objawów chorobowych charakteryzujących się upośledzeniem perfuzji mięśnia sercowego, a co za tym idzie niedostatecznym zaopatrzeniem serca w tlen. Jest to spowodowane zwężeniem światła tętnic wieńcowych wskutek, najczęściej zmian miażdżycowych w ich obrębie. Manifestacja kliniczna choroby wieńcowej jest zróżnicowana. Można tu wyróżnić stabilne zespoły wieńcowe wśród których najczęściej występuje dławica piersiowa, czyli dusznica bolesna oraz zespoły ostre, do których zalicza się między innymi zawał serca.

Choroba wieńcowa objawy

Choroba wieńcowa w zależności od stopnia zaawansowania cechuje się zróżnicowanym obrazem klinicznym. Jednakże wśród najczęściej występujących objawów wyróżnia się bóle w klatce piersiowej, zlokalizowane przede wszystkim zamostkowo, które pacjenci określają jako gniecenie, dławienie lub palenie i pieczenie, nigdy zaś kłucie. Bóle te mają charakter promieniujący, najczęściej w okolicę szyi i gardła, prawej lub lewej obręczy barkowej, często towarzyszy im też wrażenie drętwienia rąk. Mogą pojawić się również duszności, niepokój, kołatanie serce czy nudności i zawroty głowy. W przypadku stabilnej choroby wieńcowej znamienne jest to iż objawy pojawiają się w trakcie wysiłku fizycznego i ustają po jego zaprzestaniu lub w wyniku zażycia odpowiednich leków, najczęściej podjęzykowej nitrogliceryny. 

Jak rozpoznać chorobę wieńcową?

W przeważające ilości przypadków rozpoznanie choroby niedokrwiennej serca oparte jest na wywiadzie. Chorobę tę najłatwiej zdiagnozować jeśli u pacjenta występują typowe bóle wieńcowe.

Podstawowym badaniem diagnostycznym jest badanie EKG. Jednakże o jego przydatności w rozpoznaniu choroby wieńcowej decyduje w dużej mierze fakt, czy jest ono wykonywane w spoczynku czy podczas ataku bólu. W tak zwanym badaniu spoczynkowym, wynik EKG może być prawidłowy pomimo występowania choroby. Może ono jednak wykazać istnienie tzw. "starych" zmian wskazujących na przebyty zawał serca, który z kolei może świadczyć o toczącym się procesie chorobowym. W EKG widoczne są także wszelkiego rodzaju zaburzenia rytmu serca i przewodzenia, które również mogą pośrednio wskazywać na chorobę wieńcową.

Bardzo pomocne w diagnostyce tego schorzenia okazuje się być dwudziestoczterogodzinne badanie EKG metodą Holtera. Więcej informacji o tej metodzie znajdziesz na portalu http://dbamoserce.pl/co-wiesz-o-chorobie-wiencowej/ Istotne znaczenie w rozpoznaniu choroby wieńcowej ma także próba wysiłkowa, polegająca na wykonaniu badania EKG podczas kontrolowanego wysiłku fizycznego na ruchomej bieżni lub cykloergometrze.

Leczenie choroby wieńcowej

Leczenie tego typu schorzeń jest przede wszystkim objawowe, dlatego tak istotne jest zapobieganie chorobie wieńcowej, głównie poprzez zmniejszenie czynników ryzyka zachorowalności, takich jak palenie papierosów, otyłość, wysokie stężenie cholesterolu we krwi, niezdrowy tryb życia, nieleczone nadciśnienie tętnicze czy cukrzyca.

Farmakologiczne leczenie choroby wieńcowej opiera się na zastosowaniu leków zwiększających perfuzję mięśnia sercowego, a wśród nich leków rozszerzających naczynia krwionośne, takich jak nitraty, np. nitrogliceryna, leków o działaniu zmniejszającym zapotrzebowanie serca na tlen, czyli preparatów zwalniających rytm serca - antagoniści receptora beta-adrenergicznego oraz blokery kanału wapniowego. Jako że w większości przypadków przyczyny choroby wieńcowej mają charakter miażdżycowy bardzo wskazane jest zastosowanie leków obniżających poziom cholesterolu we krwi, a więc statyn i fibratów. Z kolei w prewencji tworzenia się i wzrastania skrzeplin w naczyniach krwionośnych stosuje się leki przeciwpłytkowe, takie jak kwas acetylosalicylowy, prasugrel czy klopidogrel.